Dag 1 - Op naar Luxor
Vandaag om 5 uur vertrokken richting Aalsmeer om de auto te parkeren. Dat ging niet zonder slag of stoot want het heldere licht die de slagboom bediende kon niet begrijpen dat wij met een andere auto waren gekomen.
Na ongeveer 5 keer uitleggen ging er een lampje branden en konden wij de auto parkeren. Daarna met de pendelbus richting Schiphol.
Onze reis zou 10 uur gaan duren. 5 uur vliegen en daarna nog 5 uur met een touringcar richting Luxor. Ja, je moet er wat voor over hebben.
Eenmaal op het vliegveld van Hurghada in Egypte aangekomen werden wij doorverwezen naar touringcar nummer 1. Moet niet zo moeilijk zijn zul je zeggen. In theorie klopt dit. Maar er waren wat hindernissen. Het parkeerterrein stond namelijk vol met grote touringcars. Zeker een stuk of 30.
Wij dus op zoek....
Tussen alle grote touringcars troffen wij het onderstaande busje aan met nummer 1. Zouden wij hier nog 5 uur in moeten? Nee toch?........Jawel!! slik.
Behendig gooide iemand onze koffer op het dak van het busje. Touwtje erom en klaar!. De rest van de medereizigers erin gepropt en daar gingen wij vol goede moed. Mohammed als chauffeur en William (vreemde naam voor een Egyptenaar) was onze reisleider. Medereizigers waren Els, Ben, Sandrien (Sardien maakte Bea ervan), Tom, Michel en Martine
Na ongeveer twee en een half uur rijden zijn we gestopt bij een Coffeeshop. Helaas...alleen koffie.
Bea kreeg een GRATIS, NO MONEY!, hoofddoek van een vriendelijke verkoper.
Vervolgens kreeg ik er ook eentje. Deze zou mij 5 euro kosten. Ik bedankte ervoor. De verkoper droop af en ineens was Bea haar hoofddoek ook kwijt!!
De zon ging snel onder zodat wij onze reis verder in het donker vervolgde.
Nu is het zo dat de verkeersregels in Egypte ietwat verschillen van die in Nederland. Je mag bijvoorbeeld rechts én links inhalen, rijrichting is optioneel zo ook verlichting!!.
We zijn auto's, bussen en vrachtwagens tegengekomen die één stadslichtje hadden, een willekeurig kleur ledlicht of geheel géén licht. Maar allemaal hadden ze grootlicht waar ze veelvuldig mee knipperde.
Verkeerslichten zijn er niet richting Luxor. Ook geen rotondes. De Egyptische manier om iedereen langzaam te laten rijden is door elke kruising te voorzien van drempels en of kraters in de weg. Beide zo ontworpen dat als je harder dan 10km per uur gaat, je alle wielen kwijt bent en je uit je stoel tegen het dak gelanceerd wordt. Dit verklaart de vreemde bulten in de daken van menig auto.
Iedereen in ons busje was ervan overtuigd dat geen van onze koffers de reis had overleeft. Ik kreeg er beeld bij en zag bomen versiert met o.a. BH's, strings, zwembroeken en een ezeltje met een beduusde Egyptische boer erop langs de weg voorzien van een mix van zonnebrandcrème, shampoo, conditioner en wat er al niet meer zijn richting op was gevlogen.
Behendig reed onze chauffeur met grote snelheid, bumperklevend achter een oude Peugeot zonder verlichting, met ons door de nacht. Af en toe vol in de ankers omdat er ineens een obstakel opdoemde.
Filmpje: In het busje naar Luxor
Na 5 uur kwamen wij kapot aan bij de boot. We hadden het overleeft.
Inchecken, wat eten en naar snel naar onze kajuit.
Einde van de dag. Slaap lekker!! Wij zijn kapot.